Umiejętności przydatne i ważne dla przedszkolaka

Jedzenie posiłków również powinno posiadać odpowiedni schemat. Oczywiście nie wymagamy od dziecka nauki, który widelczyk jest do czego i nietrzymania łokci na stole. Podstawą początkowej nauki jest wyznaczenie pór posiłków i trzymanie się ich. Dziecko, gdy mama zawoła, powinno usiąść do stołu, odkładając wcześniej wszelkie zabawki i wyłączając telewizor – później będzie mogło wrócić do swoich zajęć – teraz jest czas posiłku.

Na początku będzie trochę bałaganu, ale aby dziecko nauczyło się samodzielnie jeść, musimy dać mu do rączki łyżkę lub widelec i pozwolić o własnych siłach zmierzyć się z posiłkiem. W przedszkolu łatwiej będzie mu się zaaklimatyzować, jeśli będzie potrafić samodzielnie zjeść obiad.

Ważną umiejętnością i nawykiem przedszkolaka jest również sprzątanie zabawek po zakończeniu zabawy. Dziecko musi się nauczyć związku przyczynowo skutkowego – zrobiło bałagan, trzeba posprzątać, żeby bawić się czymś innym.

Savoir-vivre w przedszkolu…

Rozpoczynając swoją edukację przedszkolną, dziecko musi nauczyć się dopasowywać do  panujących w danej placówce zasad i obowiązków. Początkowo będzie dużo zabawy, ale jest też pora sprzątania, leżakowania, czy jedzenia posiłków. Dodatkowo zawsze trzeba słuchać kogoś innego niż rodzice, czy najbliższych, znanych dziecku osób, a co najważniejsze maluch musi nauczyć się dogadywania z innymi dziećmi. Warto też wcześniej potrenować z przyszłym przedszkolakiem naukę dzielenia się rzeczami; zabawką, słodyczami (jedną czekoladkę podzielmy na wszystkich domowników nie tylko dzieci), współdziałania w zabawach i zadaniach, by przy pójściu do przedszkola dziecko było odpowiednio przygotowane i nie zaskoczone panującymi ogólnie znanymi zasadami.

Niekiedy na starcie, chodzenie do przedszkola sprawia dziecku pewne trudności (poranne wstawanie, wyjście z domu, pozostanie bez rodziców itd.), jednak z czasem przedszkole, w większości przypadków, staje się jednym z ulubionych miejsc. Wiele z nich tworzy własne spisy dobrych manier, których dzieci stopniowo się uczą. Wskazana jest na tej płaszczyźnie współpraca z rodzicami, aby to, czego dziecko nauczy się w przedszkolu, było pielęgnowane i ćwiczone również w domu. Przedszkole to ważny moment w życiu naszego bąbla, dlatego warto zadbać, aby przeżyło go jak najlepiej i dzięki niemu stało się jeszcze bardziej samodzielne i dobrze wychowane.
Dziecko uczy się norm obserwując i naśladując zachowania dorosłych.
Rodzice zastanawiają się często, czy uda się im wychować dziecko na szczęśliwego, dobrego człowieka.

Oto kilka zasad, które pomogą w tym życiowym zadaniu:
– Chwalcie i nagradzajcie, ale z rozsądkiem
– Bądźcie konsekwentni
– Wprowadzajcie rytuały – mycie zębów, spacer, posiłki o ustalonej porze. Dziecko ma poczucie bezpieczeństwa i harmonii.
– Wyznaczajcie granice – dziecko nie czuje się dobrze z nadmiarem swobody
– Pilnujcie dyscypliny
– Przestrzegajcie przed konsekwencjami złego zachowania
– Wszystko wyjaśniajcie
– Trenujcie opanowanie, unikajcie krzyku
– Uczcie go samodzielności – samodzielnego jedzenia, zbierania zabawek, ubierania się
– Bawcie się razem
– Sami nie łamcie ustalonych zasad (trudno wymagać od dziecka, aby nie powtarzało “brzydkich” słów, jeśli słyszy je z ust rodzica)

Savoir-vivre przedszkolaka – podstawowe zasady:
– jeśli coś pożyczasz, pamiętaj, by oddać
– nie zaglądaj do cudzych szuflad
– nie podsłuchuj
– nie zapomnij o używaniu słów: proszę, dziękuję, przepraszam
– nie obrażaj innych
– nie przerywaj, kiedy mówią inni
– pozostawiaj po sobie porządek
– myj ręce przed jedzeniem
– nie oglądaj książek podczas jedzenia
– nie oblizuj talerzy
– nie rozmawiaj z pełnymi ustami
– nie oglądaj filmów przeznaczonych dla dorosłych
– nie hałasuj w lesie. To przeszkadza zwierzętom
– nie jedz w kinie, np. cukierków w szeleszczących papierkach
– nie jedz lodów w autobusie. Można kogoś poplamić
– ustąp miejsca w autobusie starszej osobie.

Dobre maniery przychodzą z czasem w sposób naturalny. Nie wystarczy, by dziecko mówiło
tylko “dzień dobry” i “do widzenia”, ale by darzyło ludzi sympatią. Gdy tego nie czuje, trudno
nauczyć je nawet powierzchownych manier.